Nie respektujemy rzeczy… póki je posiadamy

Każdy zawód potrzebuje wielu różnych pomocy. Jak zbudować dom bez cegłówek czy pustaków? Czy damy radę wykonać fotografię bez aparatu fotograficznego? A jak pomalujemy pomieszczenie bez farby? I czy da radę notować bez kartki i długopisu? I wreszcie: czy można istnieć bez oszczędności?

Takie oczywiste kwestie są bardziej dziedziną myślicieli i dzieci, które chcą wiedzieć wszystko, niźli szarych ludzi z realnymi problemami na głowie. Jednakowoż czasami należy się nad tym zadumać, aby docenić, to co mamy. Bo cały czas psioczymy na przykład, że mamy zbyt mało oszczędności, lecz nie myślimy o tym, skąd się biorą te pieniądze. Oczywiście, z naszej ciężkiej pracy, lecz bez pracy nie tylko nie ma kołaczy, ale nie ma także finansów.

A za zdobyte pieniądze możemy zakupić różne rzeczy, których byśmy nie posiadali gdyby nie kasa. Jednakowoż czasem płacimy za nie tak lekką ręką, jakby to było zwyczajne, iż nabywamy akurat tą rzecz. A nie jest to takie oczywiste, nie jest takie pewne, co pokazują bolączki ludzi, którzy mieli dosłownie wszystko i potracili wszystko z dnia na dzień. Byli zamożni, stać ich było na każdą rzecz, do trwonienia oszczędności mieli lekką rękę, co kluczowe nie myśleli nad tym, że spieniężyli tysiąc czy dwa tysiące. No dzień, jak co dzień.



Aż nadszedł krach i z takiego fantastycznego życia zaczęła się jedna z wielu bitw o przetrwanie. Od tej pory już nie było lekkiej ręki do wydawania kasy, obecnie nadszedł czas trudnej doli i żebraniny. Obecnie trzeba było liczyć, ile jeszcze drobnych trzeba, aby zarobić na chleb czy butelkę nalewki.

Wcześniej tak wiele nabywałeś przedmiotów, iż tego nie kontrolowałeś, byłeś fotografem, więc miałeś niezliczone tła fotograficzne (fachowe tło fotograficzne), stoły bezcieniowe czy światłomierze (stoły bezcieniowe dla fachowców) w swoim prywatnym studiu, a dzisiaj… Obecnie bilans twojego dnia to dwie bułki, jakaś zupa i przeterminowana konserwa wyciągnięta ze śmietnika.

Doceniajmy więc rzeczy póki je posiadamy, bo nic nie jest pewne, i możemy obudzić się w pewien dzień bez niczego, choć jeszcze wczoraj mieliśmy wszystko, tak dużo, że aż nie liczyliśmy tych bogactw. Dopiero, bowiem człowiek na skraju nędzy rozumie sobie, że każda rzecz, jaką mamy jest ważna.